U slavu našeg nobelovca, učenici srednje škole u Višegradu zasukali rukave. Obnovljeni izbledjeli natpisi na nadgrobnim pločama i počupan korov.
Ova godina u Višegradu će biti u znaku jubileja – 125 godina od rođenja književnika i nobelovca Ive Andrića. Tim povodom, učenici Srednje škole “Ivo Andrić” su, zajedno s profesorkom srpskog jezika i književnosti Divnom Vasić, uredili na gradskom groblju u naselju Crnča dva nadgrobna spomenika tetki i teči Ive Andrića, Ani i Ivanu Matkovščiku, kod kojih je proveo svoje djetinjstvo u Višegradu.
– U ovoj akciji obnovili smo natpise na njihovim nadgrobnim spomenicima, očistili korov, ofarbali ogradu… Kod učenika uvijek postoji želja da daju doprinos gradu, a posebno kada se radi o njihovom slavnom sugrađaninu i jedinom nobelovcu – rekla je Vasićeva.
Ona je podsjetila da je Ivo Andrić imao dvije godine kada mu je otac Antun preminuo. Majka Katarina ostala je udovica sa samo 21 godinom, bez ikakvih sredstava za život, pa je bila primorana da jedinog sina odvede u Višegrad kod muževljeve sestre Ane, koja je bila udata za austrijskog oficira Ivana Matkovščika.
Pozivajući se na poznate biografe i istoričare književnosti, Vasićeva ističe da je Ivan Matkovščik, porijeklom Poljak, svoju ženu Anu upoznao u Sarajevu, gdje su se i vjenčali. Posle toga su se preselili u Višegrad, gdje je on dobio službu. Ivan je bio veoma obrazovan čovek, finih manira, a kao oficir službovao je na granici prema Srbiji, gdje je zbog brige prema seljacima bio veoma poštovan među ljudima.
– Andrića je prihvatio kao svoje dijete, i često ga vodio u obilazak pograničnih sela. Nakon propasti Austougarske carevine, zaposlio se kao blagajnik u preduzeću “Varda” – kaže Vasićeva.
Umro je 1924. godine, a na njegovom spomeniku Ivo Andrić je, tada već diplomata, dao da se ukleše epitaf: “On bijaše dobar, plemenit i voljen. Sad se raduje u vječnom miru, i živi svjetao u uspomeni”.
Andrićeva tetka Ana rado je prihvatila dijete svog pokojnog brata. U sjećanjima starih Višegrađana ostalo je upamćeno da je i Ana bila veoma poštovana žena. Oblačila se po poslednjoj bečkoj modi, noseći šešire i uvijek starinski zlatni sat, a svog bratanca je svake nedelje vodila na misu u katoličku kapelu na Bikavcu.
Umrla je tri godine posle svoga muža 1927. godine, ostavljajući Andriću kuću u kojoj je sa njima odrastao. Kao uzrok smrti navedene su “mozgana kap i upala pluća”.
Ubrzo nakon njene smrti, pisac je Kotarskom sudu u Višegradu uputio molbu da se kuća prevede na njegovo ime. Kuća Ivana i Ane Matkovščik i danas se nalazi na lijevoj obali rijeke Drine u Višegradu i sada je u privatnom vlasništvu.
ANDRIĆEVO PISMO
Saznavši za Aninu smrt, Andrić je u pismu svom profesoru i velikom prijatelju Tugomiru Alaupoviću napisao: “Prebolio sam grip, anginu, i upravo sam počeo da se oporavljam kad mi stiže vijest da mi je umrla tetka u Višegradu. Nisam joj mogao ni na sahranu otići. A to je poslednji član naše porodice, to jest poslednji sam ja. Više nemam nikoga od svojih. Ni kuda, ni kome.”
(novosti.rs)
